Największy polski blog i video-blog poświęcony współczesnej Japonii: podróże, kuchnia, (pop)kultura, moda, trendy, ciekawostki, anime, itd. Oto Japonia widziana oczami jej miłośników.
Wracamy do jednego z najsmaczniejszych i jednocześnie najbardziej klimatycznych miejsc w Jokohamie. Muzeum Ramenu, bo o nim mowa, to miejsce niezwykłe zarówno z kulinarnego, jak i historycznego punktu widzenia. Dla porządku przypomnijmy, że już gościliśmy w tym miejscu z naszą kamerą, a swoje wrażenia zawarliśmy w materiale "Muzeum Ramenu czyli rosół po japońsku" w trzeciej serii naszego cyklu. Tym razem - zgodnie z koncepcją bieżącej serii - pospacerujemy po całym obiekcie, abyście mogli dokładnie przyjrzeć się jego niezwykłym zakamarkom. Michałowi, głównemu kamerzyście tej serii, udało się nawet wcisnąć z kamerą do środka jednego z barów. Takich jadłodajni jest tu oczywiście więcej, gdyż w muzeum podaje się rameny z całej Japonii, a zatem wizyta tutaj jest doskonałym pomysłem np. na lancz, z czego zresztą pracujący w okolicach muzeum mieszkańcy Tokio często korzystają. Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej na temat tego miejsca, zachęcamy do zapoznania się z wcześniej zrealizowanym materiałem (patrz: link wyżej), natomiast tak czy owak wszystkich zapraszamy na klimatyczny i pyszny spacer po Japonii roku 1958.
Hanami, czyli święto podziwiania kwitnących kwiatów wiśni, to w Japonii święto narodowe. Aby świętować hanami wystarczy dowolny kawałek przestrzeni pod kwitnącym drzewem, jednak są też takie miejsca, które co roku na wiosnę, właśnie w czasie hanami, cieszą się wyjątkową popularnością. Jedną z takich miejscówek w Tokio jest Nakameguro. Aby jednak być bardziej precyzyjnym należy dodać, iż wieczorne podziwianie kwiatów wiśni zwane jest yozakura. Wspominamy o tym, gdyż do Nakameguro dotarliśmy w tym roku wieczorową porą, czyli na "wieczorne hanami" - yozakurę. Dodatkowo cała sytuacja miała miejsce w piątkowy wieczór, a więc tłumy były niebotyczne. Na szczęście japoński perfekcjonizm w organizacji tego typu wydarzeń i panowaniu nad tłumami jak zwykle zdał egzamin. Zapraszamy zatem na spacer uliczkami Nakameguro wieczorową porą podczas święta kwitnienia wiśni.
Niniejszy film jest poniekąd kontynuacją naszej wcześniejszej produkcji, nakręconej na tokijskiej wyspie Odaiba, noszącej tytuł "Sen o Odaibie". Jest też oczywiście całkowicie niezależnym odcinkiem (jak każdy z naszej serii), jednak tym wszystkim, którym spodoba się klimat Odaiby i zechcą lepiej zrozumieć to miejsce, polecamy również wspomniany wcześniejszy odcinek. Przypomnijmy, że Sen o Odaibie kończy się w pewnym specyficznym miejscu, na piętrze domu towarowego urządzonego w klimatach końca epoki showa, czyli mniej więcej latach 70-80-tych XX wieku. W niniejszym odcinku natomiast, po krótkim spacerze po znanych z poprzedniej części okolicach: pasażu spacerowym i nabrzeżuOdaiby, kontynuujemy nasz rekonesans właśnie tam, gdzie zakończyliśmy go poprzednim razem - na bajecznie kolorowym, pełnym retro klimatów, piętrze jednego z tutejszych domów towarowych. Tego miejsca nie da się opisać słowami, to trzeba zobaczyć.
Wspomniane piętro domu towarowego, stworzone z myślą o niepowtarzalnym kolorycie epoki showa, to nie tylko specyficzny klimat, ale również "gadżetowe eldorado" dedykowane właśnie miłośnikom tej epoki. To niczym wehikuł czasu, kraina nostalgii dla fanów XX-wiecznej Japonii. W tym niezwykłym miejscu znajduje się coś jeszcze - prawdziwa perełka - salon gier retro! I to nie jakaś atrapa symulująca tamte czasy, ale prawdziwy salon z działającymi automatami na których wciąż można grać! To wprost niesamowite! Byliśmy tu wiele razy i w końcu doszliśmy do wniosku, że warto to niezwykłe miejsce uwiecznić na filmie, aby podzielić się wrażeniami z innymi fanami retro automatów do gier, czującymi te czasy i kochającymi klasyczne gry. A zatem: zapraszamy raz jeszcze na Odaibę, lecz tym razem również w popkulturowychklimatach retro!
Depachika to skrót od "depato" (department store = dom towarowy) oraz "chika" (podziemia/piwnica), czyli: "podziemny dom towarowy", czy też "dom towarowy w podziemiach". I faktycznie depachika mieszczą się zazwyczaj w podziemiach co większych stacji metra, nad którymi (zazwyczaj) wyrastają domy towarowe; są to miejsca niezwykłe dla wszystkich smakoszy, gdyż można tu nabyć (na wynos) najróżniejsze gotowe potrawy z najwyższej, kulinarnej półki: od pieczywa i sałatek począwszy, poprzez dania główne, na wyrobach cukierniczych skończywszy. Depachika to doskonałe miejsca na zaopatrzenie się w pyszne przekąski/dania na przykład na hanami lub po prostu dobra okazja do spróbowania najlepszych dań restauracyjnych za bardzo przyzwoitą cenę. W Tokio znajduje się co najmniej kilka depachika wartych szczególnej uwagi, jedno z nich mieści się w podziemiach dworca Shibuya. A zatem zapraszamy na krótki spacer po depachika w Shibuya...
